Wimie Wilhelm

Voor altijd in ons hart

Gasten van Stortemelk zullen op 16 september jl. het bericht ‘Dag lieve Wim. Hou’ op het Bolder-dak hebben gezien. Die dag overleed tot ons intense verdriet Wimie Wilhelm, sinds 2009 organisator van de Stortemelk Theaterweek, in haar woonplaats Amsterdam.

In de landelijke dagbladen en op tv is al veelvuldig gerefereerd aan Wimies verrichtingen als actrice (onder andere in de serie Baantjer en de film Zwartboek, bij het Noord Nederlands Toneel en muziektheatergezelschap Orkater) en als regisseur (van Richard Groenendijk, Brigitte Kaandorp, Rayen Panday, Eva Crutzen en vele anderen). 

Op Stortemelk droeg zij jaarlijks, samen met actrice Margje Wittermans, zorg voor een top-theaterzesdaagse. Los van alle hiervoor genoemde cabaretiers - wat een voorrecht om die gewoon op Vlieland in je ‘tent’ te hebben - schoof ze elk jaar een nieuw cabaretlicht dat zij begeleidde en/of regisseerde in de line-up. Zo was Teun van den Elzen met ‘Meer Kan Ik Er Niet Over Zeggen’ de laatste editie weer een schot in de roos. Op de vraag of in de Zomerkrant van 2023 maar eens ‘cabaretregisseur’ bij haar naam gezet mocht worden, antwoordde Wimie: ‘Maak daar maar de meest gevraagde cabaretregisseur van Nederland van, haha’. Dat kwam er inderdaad te staan, want waar.

Wat zagen we Wimie zelf graag op de Bolder-planken. Acterend in of als spreekstalmeester van het laaiend spannende improvisatietoneel ‘Nachtgasten’, meestal met een keur aan Nederlandse (en liefst bevriende) collega-acteurs. Maar de ‘koningin van de bijrol’ - zoals ze zichzelf grappend noemde - speelde hier ook een aantal prachtige hoofdrollen. Denk aan het ontroerende stuk ‘Rolbrug’ met Joop Wittermans (een reprise uit 1994, 25 jaar na dato) tijdens de Theaterweek van 2019. Of de door Margôt Ros, Bodil de la Parra en Wimie geschreven voorstelling ‘Onder Vrouwen’, in 2013, waarin de drie, gezeten aan een tafel met een pot bier, hun onverbloemde kijk gaven op het moederschap, vrouw-zijn, seks en relaties. We herinneren ons de totale herkenning, óók bij de mannen in de Grote Zaal, en de buikpijn van het lachen. Bijgaande foto (met links pianist Tom Wesselink) hebben we gekozen omdat het onderlinge plezier ervan af spat en omdat Wimie met ‘Onder Vrouwen’ alles combineerde wat zij zo goed kon: spelen, schrijven, een zaal vermaken én raken. En als het dan toch moest het liefst dus met een glas erbij en een paar topvriendinnen.

Het is nu nog nauwelijks te bevatten dat ze er niet meer is. Wij zullen haar ongelooflijk missen, die lieve theatergrootheid, één brok werklust en duidelijkheid, warmte en humor, groot Stortemelk-fan, Stortestaf-vriend en -moeder. De hoek met tafel 201 op ons Bolder-terras zal nooit meer hetzelfde zijn. Die is voor altijd van ‘onze Wim'.